Dementie betekent letterlijk: uw geest verliezen. In de praktijk gaat het om een blijvende verzwakking van intellectuele vermogens of een geestelijke aftakeling. In België lijden 165.000 mensen aan dementie. 

Wat vroeger werd afgedaan als een normaal ouderdomsverschijnsel, is vandaag uitgegroeid tot een enorm maatschappelijk probleem. Genezing is niet mogelijk, al kunnen medicatie en begeleiding het leven van de patiënt en zijn familie een stuk draaglijker maken. 

Eén enkele gedachte of emotie is een vorm van schoonheid in de mens. 

Mijn interesse en betrokkenheid tot dit project komen voort uit het feit dat mijn beide ouders gestorven zijn aan dementie.
In heel het ziekteproces van mijn ouders heb ik leren begrijpen dat het gedrag van patiënten met dementie iets is wat zeer onvoorspelbaar en confronterend kan zijn. Het ziektebeeld is heel confronterend maar tegelijkertijd ook zeer emotioneel. Dit is dan ook de reden dat dit project mij aansprak. Een manier om mensen met dementie een identiteit te geven is een zeer uitdagend project gebleken. 

Met dank aan :
Bewoners, verpleegkundigen en directie van WZC groenveld, Wilrijk. 

Onderaan kan U de beelden bekijken van dit project. 

Ook een sfeerfilm met beelden en muziek vindt onderaan deze pagina.

Dit project is een onderdeel van mijn eindwerk fotografie. Een online tentoonstelling vind U hier. 

Deze tentoonstelling bevat werken van mezelf als ook van mijn mede studenten : Anna Hennebel, Elena Verheyden, Peter Goris, Hanna Raute, Jenna Van de Vijver, Irene Schaudies, Leen Houpeline , Philippe Verhoeven. Met dank aan docent André Carens.